آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

جستجوی ادبیات باید در طول پژوهش به روز رسانی شود، مخصوصا اگر ایده های جدیدی مطرح شده یا دستورالعمل ها تغییر کند. مرور نتیجه جستجوی ادبیات قبل از تنظیم پیش نویس مقاله به شما کمک می کند به موازات نگارش به نقل قول نیز بپردازید. همچنین سایر پژوهشگران معمولا بر روی موضوعات مشابه کار می کنند و ممکن است بعد از اتمام جستجوی پژوهشی شما منتشر شوند. 
یک اشتباه رایج این است که جستجوی ادبیات پژوهشی را تا زمان انتهای فرآیند نگارش مقاله به تعویق بیندازید. جستجوی ادبیات در پایان منجر به نقل قول های کاذب و ساختگی می شود و به ندرت منتهی به نقل قول های ارزشمند می شود.

بررسی، بررسی، بررسی

یکی از گسترده ترین مشکلات در مورد نقل قول، ناقص یا نادرست بودن آنها است. بررسی صحت مراجع مهمترین وظیفه نویسندگان است. ویراستان، سردبیران و بازرسان هیچ مسئولیتی در مورد صحت مراجع ندارند و بررسی صحت مراجع از آنها انتظار نمی رود. اگرچه سردبیران مراجع ناقص یا مراجع دارای ساختار نادرست را مشخص می کنند، اصلاح تمام این اشتباهات بر عهده خود نویسندگان است. پس چرا از همان ابتدا در مورد ماهیت کامل، صحیح و ساختارمند مراجع اقدام لازم را انجام ندهیم؟ این روند باعث صرفه جویی در زمان و زحمت در انتهای زمان می شود و به ویراستاران و ارزیابان نشان می دهد که شما توجه کافی به این جزئیات مهم دارید.
متاسفانه تعداد انگشت شماری از نویسندگان این توصیه را جدی تلقی می کنند. مطالعات متعددی نشان داده اند که بین 34 و 67 درصد از مراجع در تعدادی از مجلات پزشکی و زیست پزشکی دارای اشتباه هستند. این اشتباهات را می توان به اشتباهات عمده و جزئی تقسیم کرد. خطای عمده بدین معنی است که مقاله ای که در نقل قول به آن اشاره شده است قابل پیدا کردن نیست و یا وجود خارجی ندارد. یک مطالعه به این نتیجه رسیده است که خطاهای عمده در 7 درصد نقل قول ها در یک گروه از مجلات پزشکی رخ می دهد. خطاهای جزئی شامل اشتباهات علامت گذاری و یا املا، اشتباه در عناوین مقالات، اشتباه در نام و حروف آغازین نام نویسنده یا نویسندگان و اشتباه در سبک نقل قول هستند. این اشتباهات برای خواننده آزار دهنده هستند- یعنی حتی با اینکه می توان مقاله را پیدا کرد اما نیازمند زحمت بیشتری است.
کاملا روشن است که دلیل اصلی اشتباه در نقل قول ها، آشفتگی و عملکرد در هم و برهم از جانب نویسنده است. با این حال مشکل دیگری نیز وجود داردکه ممکن است در این موضوع دخیل باشد: کپی کردن نقل قول ها از سایر مقالات. به بیان دیگران، برخی نویسندگان مرتکب این گناه کبیرده شده و یک مرجع را بدون مطالعه یک مقاله قید می کنند. کپی کردن از نقل قول های سایر مقالات بدون بررسی و مطالعه آن مقاله منجر به تکثیر اشتباهاتی می شود که هرگز نیز امکان تصحیح آنها وجود ندارد. (مانند تلفن بازی کودکان). اشتباه نه چندان فجیع دیگر، نقل قول از چکیده است: یعنی اشاره به یک مقاله صرفا بعد از مطالعه چکیده آن. هر دو نوع نقل قول ناخوانده باید اجتناب شود: صرفا مقالاتی را قید کنید که مطالعه کرده اید.

سایر مشکلات مربوط به نقل قول

برای عدم تطابق یک مرجع خاص با اهداف مندرج در این فصل که به تبع آن هیچ فایده ای متوجه خواننده نمی شود دلایل زیادی وجود دارد. 
نقل قول جعلی: نقل قول ها ضروری نیستند اما در هر صورت قید می شوند. این نقل قول ها معمولا در لحظه آخر بعد از نگارش مقاله اضافه می شوند تا به خواننده این احساس القا شود که جستجوی ادبیات پژوهش و نقل قول و استناد به صورت صحیح انجام شده است. این نقل قول ها شامل نقل قول های زاید هستند که در آن نقل قول های مازاد هیچ ارزش و اعتباری به مقاله نمی افزایند. مثال ساده این نوع از نقل قول ها توسط برایان تامسون  مطرح شده است: مطالعه مرتبط با محوریت همان تکنیک توسط پژوهشگران متعددی انجام شده است.
مشکل کاملا روشن است: یک خواننده علاقمند باید از میان انبوه ادبیات پژوهشی به پس زمینه مورد نیاز خود برسد. گاهی نقل قول های جعلی با اشاره به یک مرجع مبهم تاریخی احساس دانشوری و فضلیت را القا می کنند (اگر اثر ارجاعی به زبان خارجی باشد که دیگر چه بهتر). در چنین مواردی، طرح این پرسش "اگر خواننده به جستجوی این منابع بپردازد، زمان او به نحو بهینه سپری می شود؟" برای تصمیم گیری در مورد جعلی بودن نقل قول کفایت می کند.
نقل قول های سوگیردار: گاهی نقل قول ها بنا به دلایلی غیر از تحقق اهداف پنجگانه نقل قول اضافه (و یا حذف) می شوند. سوگیری شامل نقل قول بیشینه از مطالعات دوستان یا همکاران و حذف مقالات رقبا و نقل قول بی توجیه و بدون علت برای جلب نظر مساعد کارفرما یا داور احتمالی است.
نقل قول از خود: نقل قول از مطالعات خود. در واقع هیچ چیز بدتر از نقل قول از خود نیست. در مجموع، گاهی مقالاتی که در یک مقاله معرفی می شوند آخرین نتیجه پروژه بزرگ جاری هستند. بدین ترتیب، نقل قول از مطالعات قبلی خود بسیار مناسب  و گاهی ضروری است. نقل قول از خود زمانی به مشکل تبدیل می شود که جعلی یا سوگیردار باشند. با علم بر اینکه ما نیز همانند اغلب دانشمندان به خودتبلیغی گرایش داریم، این واهمه وجود دارد که نقل قول از خود به جای افزایش ارزش مقاله برای خواننده، اعتبار نویسنده را خدشه دار کند.
حدف شواهد متناقض: نوعی از نقل قول سوگیردار که طی آن از استناد به مطالعات پیشین که نتایج یا داده های آنها در تضاد با مطالعه کنونی است پرهیز می شود. با توجه به اینکه یکی از اهداف پنجگانه نقل قول، مقایسه علنی مطالعه کنونی با مطالعات پیشینی است که دارای داده ها یا نتیجه گیری های متضاد هستند، اجتناب از این تعارض (بنا به هر دلیلی) در راستای منافع علم نیست. 
در نهایت، پژوهشگران باید بین افراط در نقل قول و تفریط در آن تعادل ایجاد کنند. ادبیات پژوهشی حتی با تکیه بر موضوعات بسیار محدود، حوزه ای بسیار گسترده است و انتخاب و گلچین کردن زیرمجموعه کوچکی از آن برای استناد امری دشوار است. در مجموع، پژوهشگران می توانند با طرح دو سوال زیر بر مشکل نقل قول غلبه کنند:
"آیا مراجعی که به آنها اشاره کرده ام باعث می شوند مقاله من مفید و مثمرثمر واقع شود؟"
 "اگر خواننده به جستجوی مرجع درج شده بپردازد، وقت او به صورت بهینه سپری می شود؟"